Οι λόγοι που με οδήγησαν να γράψω αυτό το άρθρο είναι όλα όσα βιώνω εδώ και μια μεγάλη περίοδο στη ζωή μου. Όλο και μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων βιώνουν την "αρρώστια" της εποχής, την "κρίση πανικού". Μια "αρρώστια" της Ψυχής, άμεσα συνδεδεμένη με την κατάθλιψη. Εγώ θα αντιπρότεινα, μια "αρρώστια" που ήρθε ως Θείο Δώρο για να εξαγνίσουμε και να εκλεπτύνουμε τον Εαυτό μας.
Η ιατρική της ερμηνεία σύμφωνα με άρθρο της wikipedia, είναι "μια αιφνίδια περίοδος έντονου άγχους, ψυχολογικής διέγερσης, φόβου, στομαχικών διαταραχών και αδιαθεσίας που σχετίζεται με μια ποικιλία σωματικών και νοητικών συμπτωμάτων." Συνήθης δε, αιτία των συμπτωμάτων είναι η "άρνηση" του εγκεφάλου να αφήσει ελεύθερη στον οργανισμό μια αμίνη, την σεροτονίνη. Αμίνη που είναι υπεύθυνη για το συναίσθημα ευφορίας. Πολλά φάρμακα του εμπορίου προσφέρουν στον οργανισμό έναν αναστολέα, την παροξετίνη. Η παροξετίνη "κάθεται" πάνω στους νευροδιαβιβαστές, με σκοπό τη μη απορρόφηση της σεροτονίνης. Με αυτό τον τρόπο περίπου λειτουργούν όλα τα ήπια και μη, αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά σκευάσματα.
Το παραπάνω, είναι η θεραπεία του Φυσικού Σώματος. Δεν μπορεί όμως ο Άνθρωπος να θεραπευτεί, αν δεν γίνει παρόμοια διάγνωση για την Ψυχή του. Κάθε Ψυχή όμως είναι διαφορετική. Δεν βιώνουν όλοι οι Άνθρωποι τις "κρίσεις πανικού" με τον ίδιο τρόπο. Απόδειξη τα πολυποίκιλα συμπτώματα που εμφανίζονται στατιστικά σε άτομα που παθαίνουν "κρίση πανικού":
- Τρέμουλο
- Αυξημένη εφίδρωση
- Πόνος στο στήθος
- Ταχυκαρδία
- Δύσπνοια
- Αίσθημα ασφυξίας
- Αίσθημα πνιγμού
- Ναυτία
- Κράμπες
- Ζάλη
- Μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα στα χέρια
- Ρίγος ή εξάψεις
- Αίσθημα αδυναμίας και τάση λιποθυμίας
- Αίσθημα εμφράγματος
- Αίσθημα νευρικού κλωνισμού
Αφού τα συμπτώματα του ασθενούς Σώματος είναι αόριστα, άρα και η θεραπεία του θα είναι αόριστη. Η λύση του παραπάνω "γρίφου" βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Πριν προχωρήσω, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και ένα όνειρο που φώτισε το μονοπάτι για την επίλυση αυτής της ψυχικής ασθένειας.
Εδώ και 10 περίπου μήνες, παλεύω και εγώ με την εν λόγω ασθένεια. Η ζωή μου είχε πάρει μία τροπή που δεν ήθελα. Ζούσα για πράγματα που δεν ήθελα, πάσχιζα να αποκτήσω μια ζωή που δεν ήθελα, να εξασφαλίζω πράγματα που δεν ήθελα. Να γίνω κάποιος που δεν ήθελα. Το κομβικό σημείο ήταν η απόλυσή μου από μια εταιρεία στην οποία εργαζόμουν ως προγραμματιστής. Ζούσα καθημερινά σε ένα περιβάλλον που ένιωθα φυλακισμένος, μακρυά από δικούς μου ανθρώπους, την οικογένειά μου και το πιάνο μου. Εγώ ήθελα να γίνω μουσικός...το "σύστημα" όμως και η νοοτροπία της εποχής, είχαν άλλη άποψη. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει η Πληροφορική. Την κατανοώ. Καταλαβαίνω τί γίνεται. Δεν είναι όμως αυτό που με συναρπάζει και με απο-γειώνει. Μετά από μια επίπονη περίοδο, μέσα στην οποία έφυγα από την πόλη μου, νοίκιασα σπίτι, ξόδεψα δικά μου χρήματα για το νέο μου νοικοκυριό, "τυχερός" που μέσα στην "κρίση" έχω βρει δουλειά, κατέληξα στο μηδέν. Η ασθένεια εμφανίστηκε με τη μορφή νευρικού κλωνισμού. Έτσι "μίλησε" στη Φύση μου.
Το θέμα είναι, ποιός μίλησε; Η κρίση, ο "πανικός" ....;
Μια μέρα λοιπόν, βλέπω στον ύπνο μου ότι έχω αποκτήσει πόδια τράγου, κρατάω ένα διθύραμβο και έχω μακρυά κέρατα στο κεφάλι μου. Ήμουν ο Πάνας. Ξεκίνησα λοιπόν να αναζητώ πληροφορίες για την εν λόγω θεότητα.
«Θεός τραγοπόδαρος», γέννημα μάλλον του Ερμή, δύσμορφος, κοιλαράς και τρομακτικός. Ο Διόνυσος ήταν ο μόνος από τους Θεούς που τον συμπάθησε και τον πήρε μαζί του. Έτσι ο Πάνας είναι συνυφασμένος με το γλέντι, τη βακχική μέθη και την παρεκτροπή. Η μορφή του Πανός παραπέμπει στη Φύση, γι' αυτό και ζει μέσα σε όρη, δάση σπήλαια, κοιλάδες, ρεματιές κλπ. Λόγω των τόπων διαμονής του, είναι πλέον ο προστάτης κτηνοτρόφων, κυνηγών αλλά και των αλιέων. Έτσι λοιπόν ό,τι έχει να κάνει με το "ζωικό" κομμάτι της Φύσης (ανθρώπινο σώμα, ζώα) καλείται Παν-ίδα. Αν δούμε τη λέξη ετυμολογικά, κάθε τι που έχει την κατάληξη "-ίδα" δηλώνεται ως "μικρό". "Ακ-ίδα": αυτό το μικρό κομμάτι ξύλου που παρ' όλο το μέγεθός του, η παρουσία του στο σώμα γίνεται πολλές φορές ανυπόφορη...Πα: ρίζα που σημαίνει περιποιούμαι, φυλάττω.
Πανίδα: Κάθε τί που περιέχει ένα μικρό κομμάτι του Πανός. Ένας μικρός Πάνας που ζει στο "ζωικό" κομμάτι της Φύσης. Αστρικά, ο μοναδικός Κυβερνήτης του Ταύρου.
Η λατρεία του έλαβε -όχι τυχαία- μέγιστη ανάπτυξη παράλληλα με εκείνη του Δία και των άλλων Ολύμπιων Θεών.
Διαβάζοντας κείμενα που θέλω σκόπιμα να αποσιωπήσω, παρατήρησα μέσα από αρκετά προσωνύμια της θεότητας, ότι ο Πάνας δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γνωρίζουμε από τη Μυθολογία.
Προέρχεται από ένα ανώτερο επίπεδο, αλλά είναι και "παιδί της Φύσης και της Γης". Αποτελείται λοιπόν από όλα τα στοιχεία της Φύσης -Γη, Φωτιά, Αέρας, Νερό- αλλά έχει και ένα ανώτερο πνευματικό Στοιχείο. Φέρει το Φως μέσα μας. Μας βοηθά να βρούμε το Θεό μέσα μας και είναι δίπλα σε όλους όσους έχουν Θεό μέσα τους. Όσοι δηλαδή είναι έν-θεοι. Ο τρόπος που γίνεται αυτή η διαδικασία, είναι μέσα από τη Διονυσιακή μέθη και κατάνοιξη. Προσωπικά, τα συμπτώματα της "ασθένειας" τα εξέφρασα μετά από ένα ποτήρι Δραμινό κρασί (πόλη του Διονύσου)...
Ακόμη, μοιράζεται την ίδια θέση με τις Ώρες. Θεότητες των καιρών και του Χρόνου (Κρόνου) που παρακολουθούν τα έργα των Ανθρώπων. Μέσω του Χρόνου (και αστρολογικά του Κρόνου), έρχεται το πλήρωμα για κάθε Άνθρωπο, να απολαύσει τα αποτελέσματα των επιλογών του. Φίλος της νύμφης Ηχούς, όπου η αντιλαλιά των λόγων της ακούγεται σε βουνά και κάμπους με τρόπο που σου προκαλεί τρόμο. Ήχος απόκοσμος...
Τέλος, κοιτάζω ένα χαρακτηρισμό που μου προκαλεί δέος...
Εκεί άρχισαν όλα να ξετυλίγονται μπροστά μου σαν κουβάρι. Ο Πάνας, ο Κερασφόρος και Δίκαιος Ζευς, είναι ο προστάτης αυτών που μάχονται και αγωνίζονται δίκαια. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους εχθρούς, είναι η βροντερή φωνή και η απόκοσμη μορφή του. Έτσι τρέπονται όλοι οι εχθροί σε φυγή.
Τί σχέση έχει όμως αυτό με τις "κρίσεις πανικού";
Πιστεύω ότι αρχίζετε να συνειδητοποιείτε -όπως και 'γω- σε αυτό το σημείο ότι η παραπάνω έννοια γίνεται όλο και πιο αόριστη στη Νόησή μας... Κρίσεις κάποιου Παν-ικού πράγματος. Ενός πράγματος δηλαδή που αναφέρεται στον Πάνα. Ένα ουσιαστικό δηλαδή που προηγείται ενός επιθέτου...Συνηθίζουμε να λέμε φράσεις όπως "Φροϋδική θεωρία", "Σχηματική αναπαράσταση", "Μαθηματική ακρίβεια"... ένα επίθετο δίνει κανονικά ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα σε ένα ουσιαστικό.
Στην "κρίση πανικού", ποιό είναι το ουσιαστικό;
Από την εμπειρία μου, έχω να πω ότι το ουσιαστικό (και το ουσιώδες) δεν είναι ο πανικός. Είναι η κρίση. Πανική κρίση λοιπόν είναι ο ορθός ορισμός. Είναι ο Δίκαιος Πάνας που κρίνει ότι φερόμαστε άδικα στο σώμα μας, στην ψυχή μας, στον εαυτό μας. Το φυσικό σώμα πρέπει να έχει και αυτό έναν προστάτη. Η καθημερινότητα με τους έντονους ρυθμούς της υποβιβάζει και υποβαθμίζει το φυσικό κομμάτι μας και τις ανάγκες του. Το "Εγώ" αρχίζει και φέρεται δυναστικά στο Πρώτο Σώμα. Το θεωρεί δούλο του και το γεμίζει με τύψεις κάθε φορά που δεν καταφέρνει να φέρει εις πέρας τις εργασίες που του ανατέθηκαν.
"Είσαι ανόητος, άχρηστος! Να λες και ευχαριστώ που σε κρατούν ακόμα στη δουλειά και σε ανέχονται. Τελικά δεν αξίζεις τίποτα. Γι' αυτό τώρα κάτσε μέχρι αργά να τελειώσεις! Άντε τέλειωνε! Δεν με νοιάζει αν κουράστηκες ή δεν αντέχεις! Να μην φας, είναι αργά τώρα πια για φαγητό! Καλά να πάθεις! Άντε!! Τέλειωνε!! Σε μισώ το καταλαβαίνεις;; Είσαι άχρηστο! Αρχίζεις να χαλάς και με εκνευρίζεις! Να βρεις τρόπο να αντέξεις! Προσπάθησε να εξαντλήσεις όλα τα περιθώρια! Τεμπέλη! Καλά υποπτεύεται ο εργοδότης σου ότι είσαι φυγόπονος. Δώσε κι άλλα! Δεν αξίζεις εκτίμηση."
Έτσι περίπου τιμωρούμε το Σώμα μας...έτσι περίπου τιμωρούσα και 'γω το δικό μου...μέχρι που ήρθε η Ώρα, το πλήρωμα του Χρόνου (Κρόνου) και κατέρρευσα.
Ο Πάνας, πρέπει να τρέψει τον εχθρό σε φυγή. Ο εχθρός σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται μέσα μας. Εξ' ου και τα συχνά συναισθήματα μετεωρισμού, η ασφυξία, η λιποθυμία ο φόβος του Θανάτου και τα συναφή. Ο εαυτός μας τρέπεται σε φυγή τρομαγμένος έξω από τον εαυτό μας!
Κατανοώ το ότι να τα βρεις με τον εαυτό σου στην περίπτωση που είναι δυνάστης, είναι δύσκολο. Είναι όμως απαραίτητο, αφού χωρίς το Φυσικό Σώμα, δεν εκφράζονται στο Φυσικό Κόσμο ούτε η άλογη Ψυχή, ούτε ο Νους μα ούτε και το Πνεύμα μας.
Οι πανικές κρίσεις από τη στιγμή που έρχονται, δεν ξαναφεύγουν. Μα είναι φυσικό. Ο Πάνας θα βρίσκεται πάντα εκεί, φρουρός του Πρώτου Σώματος. Κάθε φορά που κρίνει πως διαπράττεται αδικία, θα προσπαθεί να μας διώξει από το Σώμα μας.
Το να έχεις προστάτη μια έκφραση του Ενός Θεού (εδώ η έκφραση έχει την ονομασία "Πάνας"), είναι υπέροχο. Εγώ άλλαξα τη ζωή μου κατά πώς την είχα ονειρευτεί. Έβαλα την εργασία μου στο επίπεδο που μπορώ να αντεπεξέλθω, σεβόμενος τον Εαυτό μου. Δεν χρειάζεται να βγάζω τα τεράστια χρηματικά ποσά κάνοντας 2 και 3 δουλειές ταυτόχρονα. Επέλεξα να βγάζω όσα χρειάζομαι για να ζω αξιοπρεπώς, χωρίς κανέναν να με διατάζει με τον τρόπο που με διατάζει το "Εγώ" μου. Ξεκίνησα τα μαθήματα πιάνου για να πάρω το πτυχίο μουσικής, καλυτέρευσα τις σχέσεις μου με τους γονείς μου. Κράτησα δίπλα μου τους φίλους που μπορούν όχι μόνο να με αγαπούν (όπως τους αγαπώ και εγώ), αλλά και να σέβονται το Σώμα μου με τις...ιδιαιτερότητές του.
Εξέθεσα τον Εαυτό μου χωρίς ντροπή. Ξέρω ότι είστε πολλοί σαν και μένα εκεί έξω. Τώρα που ο ορισμός της "αρρώστιας" έγινε πιο συγκεκριμένος, θα γίνει και η θεραπεία του πιο συγκεκριμένη. Για τον κάθε έναν από μας ξεχωριστά.
