Όποιος έχει ασχοληθεί με την Αστρολογία σε κάποιο επίπεδο, θα έχει διδαχθεί πως ο πλανήτης Κρόνος -πέραν όλων των άλλων- συμβολίζει τα κοινωνικά και προσωπικά "πρέπει" ενός ατόμου. Από μικρή ηλικία διδαχθήκαμε πως τα "πρέπει" είναι κάποιες δύσκολες, άχαρες, ζόρικες, πιεστικές διαδικασίες μέσα από τις οποίες χρειάζεται να περάσουμε προκειμένου να κάνουμε κάτι που "είναι για το καλό μας" ή "θα ευχαριστήσει κάποιον" ή που "κρατά τις ισορροπίες ή τους τύπους και τις παραδόσεις του τόπου", στις διαπροσωπικές μας σχέσεις ή άλλων μελών της οικογένειας. Συνήθως, οι περιστάσεις αυτές έρχονται με αυστηρότητα, φόβο, ή θλίψη. Είναι εκείνες οι στιγμές που σκεφτόμαστε πως ήρθε η στιγμή να δούμε τη ζωή μας σοβαρά και να κάνουμε αυτό που "πρέπει"-μας επέβαλλε υποσυνείδητα ο κοινωνικός περίγυρος. Να το κάνουμε γιατί φοβόμαστε το μέλλον "μας"... Με αστρολογικούς ορισμούς, η επιστροφή του Κρόνου στο γενέθλιο χάρτη, η διέλευση του Κρόνου από οίκους κλπ.
Δεν είναι 100% βέβαιο ότι αυτό που μας επέβαλλαν είναι και σωστό. Απλώς, είναι μια δοκιμασμένη συνταγή που πέτυχε. Μια συνταγή που γνωρίζουμε από πριν το μέλλον "της". Αυτό το μέλλον της δεν θα ταιριάξει ποτέ με το δικό "μας", ολόδικό μας μέλλον. Οι οικογένειες της Μεσογείου έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να έχουν γνώμη για τις προσωπικές ζωές των άλλων μελών της οικογένειας και όχι μόνο. "Παντρέψου, έχεις μεγαλώσει πια! Πότε θα κάνεις παιδιά, οικογένεια; Αν φτάσεις τα 30 και δεν έχεις παντρευτεί δεν σε θέλω στο σπίτι. Πότε θα βρεις μια σοβαρή δουλειά να σταματήσεις να είναι από δω και από κει. Πρέπει να συντηρήσεις οικογένεια αύριο-μεθαύριο". Γνωρίζω πολλές κοπέλες που έκαναν αποτυχημένους γάμους εξ' αιτίας της πίεσης που ασκούνταν από το σπίτι τους. Γάμους βιαστικούς, μόνο και μόνο για να γίνουν. Να καλύψουν ένα κοινωνικό πρέπει. Γνωρίζω επίσης αρκετούς που άφησαν τα όνειρά τους και μια λαμπρή καριέρα αν τα ακολουθούσαν. Όπως γνωρίζω και πολλούς που άργησαν να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους. Έπρεπε να ακολουθήσουν ένα "πρέπει"...
Το παραπάνω με αστρολογικούς ορισμούς θα μπορούσε να είναι μετάφραση μιας όψης Κρόνου στον 1ο οίκο ενός γενέθλιου χάρτη, η οποία δηλώνει μεταξύ άλλων καθυστέρηση στα προσωπικά "θέλω". Κανείς όμως δεν μας έχει πει ότι τα "πρέπει" δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο τα "θέλω" μας και οι επιλογές μας. Δυο πολύ δυνατά όπλα που δεν μας έμαθαν ποτέ να χειριζόμαστε. Για να είμαι πιο σαφής, οι επιλογές από μόνες τους δεν είναι ούτε καλές ούτε κακές. Είναι αυτές που είναι και φέρουν κάποιες συνέπειες προς εμάς. Ακόμα και όταν λέμε πως "δεν είχα επιλογή. Έπρεπε να το κάνω" στην ουσία έχουμε επιλογή. Να το κάνουμε και να μην το κάνουμε. Επιλέξαμε να το κάνουμε γιατί οι συνέπειες του να μην το κάναμε ήταν λιγότερο θετικές από το να το κάναμε. Όπως λέει και ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του "Ο δρόμος της αυτο-εξάρτησης", στην καθημερινή ζωή αποφασίζουμε σχεδόν για καθετί που κάνουμε και καθετί που σταματούμε να κάνουμε. Είμαστε αναγκαστικά συνένοχοι για όλα όσα μας συμβαίνουν γιατί με τον άλφα ή βήτα τρόπο έχουν επιλέξει να μας συμβούν.
-"Πρέπει κάθε μέρα να πηγαίνω στη δουλειά. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό. Ακόμη κι αν δεν θέλω, πάλι πρέπει να πάω".
-Αν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το τίμημα, μπορούμε.
-"Τα παιδιά μου όμως δεν θα έχουν να φάνε".
-Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε. Επομένως, επιλέγουμε να πάμε στη δουλειά. Επιλέγουμε να κρατήσουμε τη δουλειά για να θρέψουμε τα παιδιά μας και μας φαίνεται σωστό που κάνουμε αυτή την επιλογή. Είναι δική μας απόφαση και αξίζει περισσότερο από το να ξεκουραστούμε.
-"Σπουδάζω σε μια σχολή που δεν μου αρέσει, ένα αντικείμενο που δεν μου αρέσει και με πίεσαν οι δικοί μου να το κάνω. Εγώ ήθελα να γίνω μουσικός αλλά δεν μπορώ να το κάνω γιατί πρέπει να τελειώσω τη σχολή. Κουράζομαι πάρα πολύ και δεν περνάω μαθήματα. Όλο αυτό με κρατά πίσω".
-Μπορείς να το σταματήσεις, αρκεί να είσαι έτοιμος να δεχτείς τις συνέπειες.
-"Αυτό που λες δε γίνεται! Θα με αποκληρώσουν! Οι δικοί μου θα αρρωστήσουν!"
-Εδώ θα λέγαμε όμως πως κάποιες επιλογές είναι καλύτερες από κάποιες άλλες γιατί παράλληλα κερδίζουμε και χρόνο. Επιλέγω να τελειώσω τις σπουδές μου στην ώρα τους για να έχω χρόνο μετά να κάνω αυτά που θέλω στη ζωή μου. Να ξεκινήσω τα χόμπυ ή τη δουλειά που οραματίστηκα. Πρέπει όμως να ξέρουμε μέσα μας πως εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και εμείς είμαστε αυτοί που αποφασίζουν. Είναι δική μας απόφαση και -ακριβώς επειδή είναι δική μας απόφαση- έχει αξία.
Όσο γινόμαστε αυτοεξαρτώμενοι, επιλέγουμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας ως επίκεντρο όλων των πραγμάτων που μας συμβαίνουν. Το λέω αυτό, γιατί δεν ορίζουν μόνο οι άλλοι "πρέπει". Ορίζουμε και μεις...
Λέμε: "Υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να μου κάνεις/λες"!
Γιατί όχι;
Λέμε "Δεν μπορεί να είναι τόσο παλιοχαρακτήρας!"
Μπορεί να είναι όσο παλιοχαρακτήρας θέλει. Είναι επιλογή του να φέρεται όσο άσχημα θέλει. Δική μας ευθύνη (και επιλογή) είναι να αμυνθούμε απέναντι σ' αυτό το χαρακτήρα.
Λέμε "Μα δεν πρέπει να φέρεται έτσι!"
Γιατί δεν πρέπει; Ποιός τον υποχρεώνει;
Όταν κατανοήσουμε ότι μπορούμε να είμαστε αυτο-εξαρτημένοι και πως επιλέγουμε αυτό που οι άλλοι μας επιβάλλουν ως "πρέπει", σταματούμε να μεταθέτουμε τις ευθύνες και είμαστε έτοιμοι να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις θλιβερές καταστάσεις. Πρώτο μέλημα είναι ο σωστός οραματισμός. Χρειάζεται να οραματιζόμαστε αυτό που θέλουμε να γίνουμε, εκεί που θέλουμε να είμαστε με όσο περισσότερη λεπτομέρεια γίνεται. Σαφώς και πρέπει να έχουμε πρώτα απ' όλα μια αντικειμενική εικόνα του εαυτού μας (δηλαδή να μην είμαστε κοντοί και οραματιζόμαστε τον εαυτό μας πανύψηλο!) και ένα υγιές σώμα που είναι ικανό να φτάσει σε υψηλά επίπεδα συνείδησης ώστε το όραμα να γίνει δρόμος φωτεινός. Σε διαφορετική περίπτωση μετατρέπεται σε όνειρο που κατατρώει. Σιγά-σιγά και συνειδητά να επιλέξουμε να οραματιζόμαστε τις κινήσεις μας, το μέλλον μας, αυτό που θέλουμε να πετύχουμε ή να γίνουμε και ως δια μαγείας, όλα τα εμπόδια φεύγουν από τα πόδια μας. Γιατί είναι ένα όραμα (Ουρανός) φτιαγμένο με δυνατό "θέλω" (Άρης), αγαθότερη και αντικειμενικότερη οπτική. Είναι η στιγμή που το όραμά μας γίνεται ισχυρότερο από οποιαδήποτε εικόνα (ή και όραμα) έχουν οι άλλοι για μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου